Czy będą interpretacje indywidualne w sprawach MDR?

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych funkcjonują w Ordynacji Podatkowej od stycznia 2019 roku. W związku z epidemią COVID-19 sam obowiązek raportowania schematów podatkowych do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej został przesunięty na dzień pierwszego lipca 2020r. Przedsiębiorcy stojący przed koniecznością wdrożenia procedur raportowania schematów podatkowych mają dużo wątpliwości związanych m.in. z tym, czy dokonywane przez nich czynności stanowią uzgodnienia, które aktualizują obowiązek raportowania na gruncie MDR. Mimo wydania obszernych objaśnień dotyczących schematów podatkowych przez Ministerstwo Finansów wątpliwości jest nadal sporo. W związku z tym interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla wielu osób stanowiłyby istotny drogowskaz przy stosowaniu różnych rozwiązań podatkowych i ewentualnym zgłaszaniu ich do Szefa KAS. Do tej pory jednak wnioski podatników o dokonanie takich interpretacji były traktowane odmownie. Administracja Skarbowa swoje postanowienia w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji argumentowała tym, że przepisy MDR są z obszaru proceduralnego prawa, a nie materialnego i na tej podstawie nie podlegają interpretacjom. Wojewódzki Sąd Administracyjny zajął jednak odmienne stanowisko, i tym samym wydany wyrok może stanowić forpocztę pierwszych interpretacji indywidualnych w sprawach MDR.

Szczegóły wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 8.04.2020 r. I SA/Go 61/20

Spółka z o.o. złożyła wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Spółka poszukiwała odpowiedzi na pytanie czy w związku z zaangażowaniem jej pracowników (m.in. księgowego i dyrektora finansowego) w wykonywanie czynności związanych z wdrażaniem schematu podatkowego Spółka będzie zobowiązana do poinformowania ich pisemnie o Numerze Schematu Podatkowego zgodnie z art. 86d § 1 Ordynacji.

Dyrektor KIS odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku, uznając, że przepisy dotyczące informacji o schematach podatkowych nie mogą być objęte wnioskiem o udzielenie interpretacji na podstawie art. 14b § 1. Argumentacja odmowy dotyczyła tego, że zagadnienie przedstawione przez wnioskodawczynię nie dotyczyło interpretacji przepisów prawa materialnego rodzących zobowiązanie podatkowe, zatem organ nie był uprawniony ani zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej.

Skarga na postanowienie Dyrektora KIS trafiła do WSA w Gorzowie Wlkp. Tamtejszy sąd wskazał, że Dyrektor KIS błędnie uznał, że przepisy rozdziału 11a Działu III Ordynacji, regulujące obowiązki w zakresie informacji o schematach podatkowych, nie stanowią przepisów prawa podatkowego podlegających urzędowej wykładni w drodze interpretacji indywidualnej, czym naruszył art. 14b § 1, a w efekcie niezasadnie, bo z naruszeniem art. 165a § 1 Ordynacji, odmówił wszczęcia postępowania.

Sąd uznał, że normy regulujące raportowanie schematów podatkowych mają charakter materialnoprawny i powinny podlegać interpretacjom indywidualnym (nie podzielając stanowiska przeciwnego w orzecznictwie – por. wyrok WSA w Poznaniu z 5.12.2019r. I SA/Po 825/19), gdyż:

Rozdział pt. „Informacje o schematach podatkowych” został umieszczony w Dziale III Ordynacji „Zobowiązania podatkowe”, czyli zawierającym przepisy formułujące normy o charakterze materialnoprawnym, a nie wśród dot. przepisów postępowania podatkowego.
Już sama treść obowiązków związanych z MDR posiada cechy materialnoprawne. Przepisy te aktualizują w określonych przypadkach obowiązki po stronie podmiotów. Przepis, który miał być przedmiotem interpretacji, stanowi wprost o obowiązku nakładanym przez ustawę podatkową, wynika wprost z prawa i nie zależy od żądania organu podatkowego, a czynności narzucane podmiotom na podstawie ww. przepisu nie są czynnościami podejmowanymi w ramach postępowania podatkowego. Ich stosowanie nie dotyczy bowiem żadnego konkretnego postępowania podatkowego, praw i obowiązków strony w toku tego postępowania.
Niewywiązywanie się z obowiązku nałożonego przez ustawę jest objęcie sankcją karną, nie zaś rygorem procesowym, bądź karą porządkową, co ma miejsce w przypadku naruszenia obowiązków procesowych.