KONSTYTUCJA DLA BIZNESU I

Konstytucja Biznesu jest to pakiet ustaw, których celem jest zreformowanie i uproszenie przepisów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej. Jedną z ustaw, które składają się na ten pakiet jest Ustawa prawo przedsiębiorców, wejdzie ona w życie 01.03.2018 r. W pierwszej części artykułów z tej serii zostanie poruszona kwestia działalności nieewidencjonowanej oraz procedura i tryb dokonywania kontroli działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorców.

DZIAŁALNOŚĆ NIEEWIDENCJONOWANA

Ustawa prawo przedsiębiorców, która ma wejść w życie 1 marca tego roku, ma w swoim założeniu zastąpić obecnie obowiązującą ustawę. o swobodzie działalności gospodarczej (USDG). Jedną z ważniejszych regulacji jakie będzie wprowadzała jest działalność nierejestrowana. Art. 5 projektu ustawy prawo przedsiębiorców stanowi, że działalnością gospodarczą nie jest w rozumieniu ustawy, działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50 % kwoty minimalnego wynagrodzenia, określonego w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Taka osoba nie podlega obowiązkowi złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Jednak wprowadzane regulacje nie zamykają drogi na wpis do rejestru, bowiem taka osoba może złożyć wniosek o wpis do CEIDG z tym skutkiem, że jej działalność staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku. Jednakże w sytuacji, gdy przychód należny z działalności przekroczy w danym miesiącu wysokość minimalnego wynagrodzenia, to ta działalność staje się działalnością gospodarczą począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie granicy maksymalnego przychodu.

Podsumowując działalność aby była zaliczana do działalności nieewidencjonowanej, musi spełniać trzy przesłanki:

Podmiotową– działalność ta wykonywana jest przez osobę fizyczna,
Przychodową– przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50 % kwoty minimalnego wynagrodzenia,
Formalna– osoba ta przez okres ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej

W ramach wprowadzanych regulacji zostały ustanowione przepisy przejściowe stanowiące, że przepisy o działalności nieewidencjonowanej stosuje się również do działalności wykonywanej przez osoby, które w okresie 1 roku przed dniem wejścia w życie ustawy nie były wpisane do CEIDG lub które zostały wykreślone z CEIDG więcej niż 1 rok przed dniem wejścia w życie ustawy, nawet jeżeli w okresie ostatnich 60 miesięcy przed dniem wejścia w życie ustawy wykonywały działalność gospodarczą.

Regulacja dotycząca działalności nieewidencjonowanej nie będzie miała zastosowania do działalności wykonywanej w ramach umowy spółki cywilnej.

Za działalność nieewidencjonowaną nie będzie mogła być także uznana działalność wymagająca uzyskania koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Z faktu, ze działalność nieewidencjonowana nie jest działalnością gospodarczą wynika to, że podmiot który ją wykonuje nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy prawo przedsiębiorców. Może być on, po spełnieniu określonych przesłanek, przedsiębiorcą w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

PROCEDURA I TRYB DOKONYWANIA KONTROLI DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ WYKONYWANEJ PRZEZ PRZEDSIĘBIORCÓW

Kontrola działalności gospodarczej przeprowadzana jest zgodnie z zasadami określonymi w ustawie prawo przedsiębiorców, w nieuregulowanym zakresie stosuje się przepisy ustaw szczególnych. Ustawa w art. 45 ust. 1 przewiduje wyłączenie stosowania przepisów ustaw regulujących kontrolę działalności gospodarczej przedsiębiorców w przypadku, gdy zasady i tryb kontroli wynikają z ratyfikowanych umów międzynarodowych albo bezpośrednio stosowanych przepisów prawa Unii Europejskiej.

W ustawie prawo przedsiębiorców zachowuje się zamieszczone w USDG przepisy o kontroli działalności gospodarczej dotyczące: przyznania przedsiębiorcy odszkodowania za szkodę na skutek przeprowadzenia czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej, obowiązku planowania i przeprowadzania kontroli po uprzednim dokonaniu analizy prawdopodobieństwa naruszenia prawa, zakazu wykorzystywania w postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karnym skarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy takich dowodów, które zostały przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, uprzedniego uprzedzania przedsiębiorców o kontrolach, czynności kontrolnych, zakazu podejmowania i prowadzenia więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy, z określonymi wyjątkami, ustalenia czasu trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym, książki kontroli, zakazu ponownej kontroli, sprzeciwów przedsiębiorców wobec kontroli i ich załatwiania, rodzajów kontroli o szczególnym reżimie prawnym.

Zachowuje się również wprowadzoną 1 stycznia 2017 r. instytucję skargi do sądu administracyjnego na przewlekłe prowadzenie kontroli. Zgodnie z tymi przepisami w razie przewlekłości czynności kontrolnych przedsiębiorca może wnieść do sądu administracyjnego skargę na przewlekłe prowadzenie kontroli. Skargę tę można wnieść po wydaniu przez organ kontroli postanowienia rozstrzygającego zażalenie przedsiębiorcy na postanowienie organu kontroli, w którym rozstrzygnięto sprzeciw przedsiębiorcy wobec podjęcia i wykonywania przez organy kontroli czynności z naruszeniem określonych przepisów ustawy. Jednak samo wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje czynności kontrolnych. Oznacza to, że sąd administracyjny, w razie gdy uwzględni skargę na przewlekłe prowadzenie kontroli, będzie musiał zobowiązać organ kontroli do dokonania czynności kontrolnych w określonym terminie oraz stwierdzić, że organ kontroli dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania kontrolnego. Jednocześnie sąd będzie stwierdzał, czy przewlekłe prowadzenie kontroli przez organ kontroli miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto sąd administracyjny będzie mógł orzec, z urzędu albo na wniosek strony, o wymierzeniu organowi kontroli grzywny lub będzie mógł przyznać od organu na rzecz skarżącego przedsiębiorcy określoną sumę pieniężną.

W ostatnim czasie przepisy z zakresu kontroli były poddane gruntownej analizie, stąd niewielka ilość zmian, w tym zakresie, w nowej ustawie.

Lilianna Niewczas

asystent prawny