Przesłanki odmowy zarejestrowania znaku towarowego- cz. 5 znaki mylące

Znaki zawierające oznaczenia mylące czyli takie, które wprowadzają odbiorcę w błąd co do charakteru, właściwości lub pochodzenia towaru. Przepisy ustawy wyszczególniają tę kwestię do wyrobów alkoholowych oraz na znaki towarowe zawierające oznaczenie geograficzne co do terytorium, regionu lub miejsca, z którego towar pochodzi. które mógłby wprowadzić odbiorców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu.

Urząd Patentowy odmówił udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy „DOPALACZE.COM”. Spółka chciała zarejestrować opisowy znak dla oznaczenia towarów takich jak: preparaty roślinne zastępujące kawę, alkohol ryżowy, napoje alkoholowe zawierające owoce, rum, sake, whisky. We wniosku wskazała, że określenie to jest  używane w odniesieniu do produktów pobudzających ludzki organizm w postaci napojów energetycznych czy produktów alkoholowych jako produktów dodających energii a także wyrobów tytoniowych na zasadzie gry słów jako produkty do palenia. Urząd uznał, że znak zawiera oznaczenie mylące, ponieważ może wywołać u odbiorców przeświadczenie, że oznaczone nim towary są środkami, których spożycie ma na celu wywołanie określonego efektu narkotycznego. Istnieje więc wystarczające ryzyko, że odbiorca mylnie odbierze przekaz zawarty w oznaczeniu. Przeciętny odbiorca może zostać wprowadzony w błąd, bowiem może dokonać nieprawidłowej interpretacji, wyciągając z niej nieprawdziwe wnioski, co do właściwości towaru, jaki jest nim oznaczony. Spółka zaskarżyła decyzję organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który oddalił skargę.

Firma otrzymała prawo ochronne na znak słowno- graficzny:

Od tej decyzji wpłynął sprzeciw do Urzędu Patentowego. Zdaniem wnioskodawcy nazwa „kajmak” stanowi nazwę rodzajową używaną na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, oznaczającą słodką masę dodawaną do deserów i produktów spożywczych o znanym składzie i sposobie wytwarzania. Nazwa kajmak została wpisana na listę produktów tradycyjnych Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Zarzucono, że zgłaszający nie stosują w produkcji tradycyjnej metody wytwarzania masy kajmak co świadczy o mylącym charakterze znaku towarowego. Urząd Patentowy nie podzielił tego stanowiska. W uzasadnieniu podał, że to iż nazwa kajmak znajduję się na liście produktów tradycyjnych nie oznacza, że  podlega ochronie, a użycie nazwy produktu tradycyjnego odnoszącej się do obszaru geograficznego nie stanowi uznania pochodzenia tego produktu z obszaru, do którego nawiązuje nazwa. Od decyzji wniesiono skargę. Sąd uznał, że sporny znak nie wprowadza odbiorców w błąd. Jeżeli nawet uznać, że wyrażenie „kajmak” sugeruje lub jest aluzją do tradycyjnego sposobu uzyskiwania tego produktu, to należy zauważyć, co podkreślał Urząd Patentowy, że pozyskać ten produkt można też innymi metodami. Ponadto zaznaczył, że nie ma znaczenia to, że kajmak jest wpisany na listę produktów tradycyjnych, jego nazwa nie podlega przez to ochronie.

Przykładem znaku, który wskazuje na pochodzenie towaru jest znak słowny „VARNA”. W 2002 roku spółka starała się uzyskać prawo ochronne na oznaczenie swoich win. Urząd Patentowy odmówił i w uzasadnieniu podał, że znak ten zwiera nazwę geograficzną miasta, które znajduje się z regionie słynącym z produkcji białych win i przez to może wprowadzać nabywców w błąd co do pochodzenia towarów. Sąd zgodził się z tym stanowiskiem i dodał, że dla odbiorcy towarów znak VARNA wskazuje na miejsce pochodzenia towarów, tj. Bułgarię, czy też region, w którym położona jest VARNA, czyli region znany z uprawiania winogron służących do produkcji win. Konsument odbierze znak VARNA jako oznaczenie opisowe, informujące o miejscu pochodzenia wina. W tym wypadku zgłoszony znak nie posiadał zdolności odróżniającej i nie uzyskał prawa ochronnego.

Przykłady znaków, którym EUIPO nie udzielił prawa ochronnego:

VEGAN CHICKEN

016316614