Zwolnienie inwestycyjne w CIT w ramach Polskiej Strefy Inwestycji (SSE) – najnowsze orzecznictwo

Dnia 4 grudnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (I SA/Po 633/19) w wyroku dotyczącym przesłanek zwolnienia inwestycyjnego z CIT, rozstrzygnął następujące kwestie:

Spółka prowadziła swoją działalność w zakresie produkcji wyrobów z blach, przetwarzania i handlu wyrobami hutniczymi oraz usług cięcia wzdłużnego i poprzecznego z powierzonego materiału. Spółka otrzymała decyzję o wsparciu na realizację nowej inwestycji. Inwestycja realizowana na podstawie tej decyzji ma na celu przede wszystkim zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa poprzez wzięcie w najem długoterminowy nowej hali produkcyjnej i powierzchni biurowo-socjalnej, zakup maszyn i urządzeń, środków transportu oraz rozbudowę modułu programu logistyczno-magazynowego, produkcyjnego i transportowego. Ponadto celem projektu inwestycyjnego była również dywersyfikacja mocy produkcyjnych, poprawa procesów logistyczno-magazynowych, zwiększenie bezpieczeństwa pracy oraz elastyczności dostaw. Dzięki realizacji inwestycji spółka planowała zwiększyć dywersyfikację portfela klientów i pozyskanie większej liczby odbiorców.

W związku z powyższym, pojawiły się wątpliwości i pytania wskazane na wstępie niniejszego artykułu. Sąd oceniając sytuację, w swojej argumentacji powołał się przede wszystkim na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, zgodnie z którym nowa inwestycja oznacza inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości. Sąd przywołał również § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, na podstawie którego: „Wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej”.

Zadaniem Sądu skoro ustawodawca, definiując nową inwestycję, uwzględnił możliwość jej współistnienia z inwestycją istniejącą na tym samym terenie, uznał tym samym, że dopuszczalne jest zwolnienie całości dochodu wynikającego zarówno z istniejącej inwestycji, jak i z nowej. Tak więc zwolnieniu podlega cały dochód osiągany przez spółkę na terenie określonym w decyzji w ramach rodzajów działalności wskazanych w jej treści, do limitu przyznanej pomocy publicznej. Dla ustalenia momentu, od którego spółka jest uprawniona do stosowania zwolnienia bez znaczenia pozostaje moment uzyskania dochodu z realizowanej inwestycji. Istotny jest natomiast moment, w którym spółka poniesie koszty na realizację inwestycji. To on bowiem wyznacza miesiąc, od którego spółka może korzystać ze zwolnienia”.

Interpretacja przepisów przez sąd jest względniejsza dla podatnika. Sąd przychylając się do stanowiska spółki wskazał, iż ustawowe pojęcie „nowej inwestycji” jest szersze niż pojęcie, na który powołał się organ podatkowy w momencie wydawana decyzji. Sąd w swoim wyroku orzekł również na korzyść spółki w przypadku momentu skorzystania ze zwolnienia inwestycyjnego, zarzucając organowi podatkowemu błędną wykładnię prawa materialnego, gdyż wykładnia organu jest niekorzystna dla spółki.

Ponadto, w dniu 29 listopada 2019 r. WSA w Lublinie wydał – niezależnie od powyższego – również bardzo istotny dla przedsiębiorców działających w strefach wyrok (sygn. I SA/Lu 560/19), zgodnie z którym zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych ujęte w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obejmuje całość dochodu wygenerowanego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie decyzji o wsparciu, na wskazanym w niej obszarze i w zakresie przedmiotu określonej w niej działalności – w ramach odpowiednich pozycji PKWiU.

Dzięki tak kształtującej się linii orzeczniczej, działalność w strefach jest coraz bardziej zasadna dla podmiotów, które z takiego wsparcia korzystają lub są nim zainteresowane. Dodać należy, iż firmy mogą korzystać z tej formy wsparcia praktycznie niezależnie od branży (IT, morska, przemysłowa itp.).